Historie van de kerk

Geschiedenis

Vroeger lag de wierde van het oude dorp ‘Granawurth’ op een soort schiereiland tussen het Reitdiep en het Aduarderdiep. Een veerpont verzorgde de verbinding met Winsum. Door kanalisatie kwam het Reitdiep vanaf 1629 dichter bij het dorp te liggen. Er kwamen brugverbindingen over het Reitdiep in 1933 en over het Aduarderdiep in 1938.

De romano-gotische kerk op de wierde van ‘Granawurth’ stamt waarschijnlijk uit de 12e of 13e eeuw en heeft Sint-Liudger als patroon. In is de kerk fraai meubilair uit de 17e en 18e eeuw te bewonderen, waaronder een kleine barokke avondmaalstafel.

Tot de restauratie van 1976 was de geschiedenis van de kerk afgedekt met lagen pleisterkalk. Na het afpellen hiervan was te zien dat de romano-gotische koorsluiting ergens in de 13e eeuw gebouwd moest zijn. De grote vensters aan noord- en zuidkant zijn na de Hervorming aangebracht. De kerk toont aan de westkant een forse zadeldaktoren uit de 18e eeuw die een oudere toren vervangt. De toren heeft drie geledingen die gescheiden worden door zandstenen waterlijsten. De toren en de daarmee samenhangende westgevel dateren in hun huidige vorm van 1751, zoals de gedenksteen boven de ingang vermeld. Binnen wordt de kerkruimte gedekt door een houten tongewelf, dat aan west- en oostkant vierzijdig is afgesloten. Ongetwijfeld heeft de kerk oorspronkelijk stenen gewelven gehad.

In de toren zien we een grote zerk uit 1538 en een met zonneraderen versierd sarcofaagdeksel van Bremer zandsteen uit de 12e of 13e eeuw.

De kansel uit het begin van de 18e eeuw wordt omgeven door een eenvoudig doophek. De herenbank met rococoversieringen komt zonder twijfel uit de late 18e eeuw. Buitengewoon fraai is de kleine Louis Quatorze avondmaalstafel uit de late 17e eeuw. Het orgel, dat L. van Dam in 1809 bouwde, werd in 1867 bekroond met gipsen beelden van de hand van S. van Lekkum. Van links naar rechts wordt geloof, hoop en liefde uitgebeeld.